Τέση Λαζαράτου

Τέση Λαζαράτου
Ψυχοθεραπεύτρια
Υπεύθυνη Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας 
και Εκπαίδευσης του Ινστιτούτου «ΓΑΛΗΝΟΣ»

Πέμπτη 20:15 – 22:30
Διάρκεια: 20 συναντήσεις

11/10, 25/10,
8/11, 22/11, 29/11,
13/12, 20/12,
17/1, 31/1,
14/2, 21/2, 28/2,
14/3, 28/3,
11/4, 18/4,
9/5,
6/6, 20/6

Δικαίωμα συμμετοχής: 270€

Για όποια/ον παρακολουθεί και άλλο σεμινάριο την ίδια περίοδο: έκπτωση 10%

Για φοιτητές, εκπαιδευόμενους σε Εταιρείες του χώρου της Ψυχικής Υγείας, ανέργους με κάρτα ΟΑΕΔ: 180€

Για ομάδες 4 ατόμων και άνω: 200€

Η μετάβαση από την ψυχαναλυτική θεωρία στην εφαρμοσμένη ψυχαναλυτική γνώση δρομολόγησε εξελίξεις που τελικά  εγγράφονται στην ιστορία της ως μία θαυμαστή περιπέτεια μικρών ανατροπών. Στο βιβλίο του «Η ζωή μου και η ψυχανάλυση» (1926),  ο Freud αναφέρεται στην ψυχαναλυτική τεχνική και τον ψυχωσικό ασθενή για πρώτη φορά ενθαρρυντικά, επισημαίνοντας «Αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι μερικές φορές προσπελάσιμοι, από κάποια (άλλη) πλευρά. Η μεταβίβαση δεν είναι συχνά εντελώς απούσα, έτσι μπορούμε, χάρη σε αυτό το στοιχείο, να προχωρήσουμε αρκετά». Έτσι λοιπόν, ήδη από πολύ νωρίς ο ίδιος ο Freud, στραμμένος σταθερά στην κατεύθυνση της ψυχαναλυτικής κλινικής, έδωσε το έναυσμα για ότι επρόκειτο να ακολουθήσει. Πολλοί και άξιοι επίγονοι ανέλαβαν να ολοκληρώσουν το διάβημα εγκαινιάζοντας νέες συνδέσεις μεταξύ της ψυχαναλυτικής θεωρίας και των πρώιμων παθολογιών. Συνδέσεις που υπηρετήθηκαν μέσα από τεχνικές και που αργότερα έμελλε να ολοκληρωθούν σε θεωρία, οδηγώντας

Τέση Λαζαράτου
Ψυχοθεραπεύτρια
Υπεύθυνη Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας 
και Εκπαίδευσης του Ινστιτούτου «ΓΑΛΗΝΟΣ»

Σάββατο 10:30 – 15:00
Διάρκεια: 4,5 ώρες

12/5

Δωρεάν

Η ψυχαναλυτική σκέψη, ως μια εξέχουσα ερμηνευτική θεωρία, επιμένει να διανοίγει δρόμους αναστοχαστικούς και γι’ αυτό ίσως σήμερα είναι περισσότερο παρά ποτέ, ανεπίκαιρα ανατρεπτική. Οιονεί έτοιμη ν’ αντιπαραθέτει στην επελαύνουσα φτώχια των αντιληπτικών σημείων, το πλούτο του συμβολικού. Επαναφέροντας στο κέντρο του ενδιαφέροντος μας, μια πιο διεισδυτική κατανόηση του ψυχισμού, μας προμηθεύει ένα καλειδοσκοπικό πρίσμα  επαρκές στο να αποκαλύπτει τόσο μια σημασία, όσο και το υποκείμενο της.

Στην ημερίδα «Η Ψυχανάλυση ως μέρος της Ιστορίας των Ιδεών» θα αποπειραθούμε να συναντήσουμε μία άλλη πτυχή της ιστορία της, πυκνά παραμελημένη από την κλινική ψυχαναλυτική κοινότητα: τα φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά περιβάλλοντα της καταγωγής της. Κρίσιμη συνάντηση αφού η εννοιολογική συνάφειά τους εγγράφει το εκάστοτε διακύβευμα σ’ ένα συνεχές, εκτεινόμενο από την χρονικότητα (της Ιστορίας) έως το άχρονο (του Ασυνείδητου/Φαντασίωσης/Μύθου). Παράλληλα θα διερευνήσουμε τον τρόπο που στη συνέχεια τα σφραγίζει με το δικό της απελευθερωτικό πρόταγμα, αποτίοντας φόρο τιμής στην εμβληματική δυικότητα του κόσμου «ορατών και αοράτων».

Κοντολογίς, η ίδια η σύλληψη της φροϋδικής μεταψυχολογίας, ή ακόμα-ακόμα η κρίσιμη αναγόρευση της σεξουαλικότητας σε πρωταγωνιστή κινήτρων και συμπεριφορών (1887) στην ακμή

Τέση Λαζαράτου
Ψυχοθεραπεύτρια
Υπεύθυνη Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας 
και Εκπαίδευσης του Ινστιτούτου «ΓΑΛΗΝΟΣ»

Πέμπτη 21:15 – 22:45
Διάρκεια: 9 ώρες / 6 συναντήσεις

26/4,
10/5, 17/5,
14/6, 21/6, 28/6

Δωρεάν

Το θεωρητικό θέμα, το οποίο θα εγκαινιάσει την εκπαιδευτική δραστηριότητα του «Γαληνού» με προσκεκλημένους εισηγητές, είναι ένας σύντομος θεωρητικο-κλινικός κύκλος για την ψυχαναλυτική σκέψη. Θα αποπειραθεί να επισημάνει κάποιες καταστάσεις οι οποίες, παρότι βρίσκονται στο περιθώριο της θεωρίας, συναντώνται τακτικά στην κλινική. Θα μπορούσαμε να τις ορίσουμε σαν φαινόμενα σε μια συνεδρία που αναζητούν το όνομά τους, προκειμένου να διασφαλίσoυν την διακριτότητα τους. Ψυχικά παράγωγα που μέχρι τώρα υπήρχαν στην καρδιά και στην σκέψη του αναλυτή-θεραπευτή, ωστόσο κάπως έκτοπα, φέροντας πιθανόν την ετικέτα της αντιμεταβίβασης αλλά όμως στερούμενα το αισθητικό/σημειωτικό αυθύπαρκτο βάρος τους.

Πιο συγκεκριμένα, συναισθήματα ή και φαινόμενα που παρότι έχουν όνομα εντός του γλωσσικού πεδίου, βρίσκονται σε αναζήτηση εννοιολογικής επεξεργασίας εντός της ψυχαναλυτικής θεωρίας – θεσμού. Εν τέλει, ορίζοντας έτσι ένα περίπλοκο ηθμό εσωτερικότητας – εξωτερικότητας, τοποθεσία η οποία πυκνά καταλύει δημιουργικά τα όρια της ψυχαναλυτικής κατάστασης και κατά συνέπεια τις εξελίξεις της τεχνικής μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε: ελπίδα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, αισιοδοξία, απαισιοδοξία, το ασυνεχές απρόβλεπτο της ζώσας ύλης έναντι του προβλέψιμου της παθολογικής επανάληψης, το ασυμβίβαστο ως καθοριστικός παράγοντας εκβάσεων